ATM’lerin Gelişimi

ATM’ler, elektronik fon transfer sistemleri içinde yer alan ve müşterilerinin istedikleri gün ve saatte para çekebilme ve yatırabilmelerini sağlayan, kendilerine ait hesaplar arasında fon transfer edebilme, düzenli ödemeleri gerçekleştirebilme, fon ve menkul alış-satış işlemlerini yapabilme ve hesap durumlarını kontrol edebilme ve hesap özeti alabilmelerine olanak veren gelişmiş nakit dağıtıcılarıdır.
ATM teknolojisinin ilk uygulamalarında, kullanıcılara yalnızca nakit para alabilme imkanı sağlayan otomatik nakit dağıtıcılarını
görürüz. Dünyada ilk nakit dağıtıcı 1967 yılında İngiltere’de Barclays Bank’ın Enfield’daki bir şubesinde kullanıma açılmıştır.
Günün yirmi dört saati hizmet verebilen, ancak bugün kullanılan plastik kartlar yerine bankadan alınan ödeme makbuzları ile
belli miktarda para çekilebilen bu makinalar “offline” olarak çalışmaktaydı. Nakit Dağıtıcıları’nın müşterilerin kullanımına
sunulmasıyla birlikte, ilk defa bankaların iş saatleri haricinde nakit çekilebilmesi mümkün kılınmıştır. Bu makinalar sadece kağıt
ve plastik vesikalar kabul etmekteydiler. Makinalar vesikalardaki zımbalı delikleri okuduktan sonra bir kutu içinde bir deste para
vermekteydiler. İlgili hesabın borçlandırılabilmesi içinse, vesikalar daha sonra banka tarafından işlenerek
kayıt altına alınmaktaydı. 18
ATM ise; “online” olarak çalışmakla birlikte, eski mekanik belgeler yerine manyetik şeritli plastik kartlar kullanarak işlemleri
elektronikleştirmiştir. Mekanik belgeler yerine, ödeme yapan şubeye elektronik mesaj yönlendirilmeye, para sayma işleminin de
makine tarafından gerçekleştirilmesine başlanmıştır.
Önceleri banka şubelerinde hizmete sunulan ATM’ler şube ve personel masraflarını azaltmak ve daha yaygın kullanımı
sağlamak amacıyla banka şubelerinin dışında otobüs terminallerinde, hastanelerde, havaalanlarında, üniversite kampüslerinde,
tren istasyonlarında, alışveriş merkezleri vb. gibi insanların yoğun olarak kullandığı merkezi yerlerde de kurulmaya başlamıştır.